arrow-circle-down arrow-circle-left arrow-circle-up arrow-down arrow-left arrow-line-right arrow-right arrow-up ballon close facebook filter glass lock menu phone play point q question search target twitter
X
  • Aldo van Eyck: le Musée imaginaire

  • Aldo van Eyck: le Musée imaginaire

  • Aldo van Eyck: le Musée imaginaire

  • Aldo van Eyck: le Musée imaginaire

Título: Aldo van Eyck: le Musée imaginaire
Subtitulo: La casa de Aldo y Hannie van Eyck en Loenen aan de Vecht
Fecha lectura: 24/09/2018
Director de la Tesis: Jorge Torres Cueco
Tribunal: Juan Calatrava, José Manuel López Peláez y Marta Sequeira
Centro: E.T.S. A - València - UPV
Repositorio universitario: ver tesis
  • Abstract en Castellano
  •  

    Aldo van Eyck: le Musée imaginaire

    La casa de Aldo y Hannie van Eyck en Loenen aan de Vecht

     

    En 1964, tras más de 20 años viviendo en Amsterdam con su familia, Aldo van Eyck se traslada a Loenen aan de Vecht. Meses antes habían adquirido una construcción modesta, de unos 200 metros cuadrados repartidos en dos plantas y un desván, construida en el siglo XVII y remodelada en el XVIII. La suya será la tercera transformación del edificio, protegido actualmente como monumento, para convertirlo en una vivienda en la que, junto a Hannie, vivió hasta 1999. La casa de Loenen ha permanecido hasta hoy inédita y sin publicar, como el único proyecto de Van Eyck ocupado por él mismo como proceso permanente durante 35 años: una casa que no es más que una casa.

     

    Esta tesis toma el proyecto como objeto de estudio, intentando fijar la casa como casa antes de su desaparición y, simultáneamente, abrir la casa como libro publicado para sucesivas lecturas e interpretaciones. Esto significa que el trabajo resulta en una suma de tres esfuerzos. El primero que documenta, levanta, cataloga, fotografía, graba y archiva la materia física que conforma la casa para poner todo el material a disposición del que quiera visitarla virtualmente. El segundo que entrevista, conversa, escucha, comprende a sus habitantes y sus preocupaciones para recoger la casa que aún queda, comprendiendo la importancia de lo cotidiano en la reconstrucción del hogar. El tercero que lanza una interpretación sobre el material elaborado, que lo ordena según una mirada intencional, que vuelve a proyectar la casa para descubrir el proceso de generación de la obra, para hacerla legible al público.

     

    En definitiva, la investigación propone una larga estancia en el interior de la casa de Loenen aan de Vecht. A través de ella, de la colección de arte vernáculo, la biblioteca, las maquetas, las pinturas de vanguardia, las fotografías del archivo; la tesis se asoma al museo imaginario de Aldo van Eyck.

     

    Al fin y al cabo, la historia de un hombre es un largo rodeo alrededor de su casa.

     

     

    Este trabajo supone el primer análisis de la vivienda propia de Aldo y Hannie van Eyck, la primera publicación de originales inéditos (dibujos y fotografías originales de la casa) y nuevos documentos elaborados por el autor (levantamientos, numerosas fotografías y videos, así como un catálogo completo de la biblioteca personal de Van Eyck). La casa no sólo es un proyecto hasta ahora desconocido de Van Eyck, intensamente respetuoso con la construcción original, sino el lugar en el que todos sus intereses coexistieron y construyeron una manera de entender la disciplina que transformó el discurso arquitectónico de posguerra.

     

    Por esa razón, la tesis no se limita a reunir toda la información y documentar el proyecto, sino que lanza una interpretación que pretende descubrir las intenciones de Van Eyck al proyectar su casa. Partiendo de un objeto de estudio muy concreto, el largo viaje nos lleva por otros proyectos de Van Eyck, por proyectos de sus contemporáneos, con el único objetivo de comprender mejor su pensamiento. 

     

    La tesis intenta un verdadero ejercicio de Antropología Arquitectónica, comenzando en el espacio habitado por el arquitecto para intentar desvelar sus modo de ver el mundo. En este trabajo, la casa no es analizada únicamente como refugio, espacio separado del mundo. Se aborda la casa en toda su dimensión familiar, política, arquitectónica y discursiva; habitándola durante más de tres meses, conversando con sus habitantes, comprendiendo cómo la casa afecta y es afectada por todos los elementos que la forman.

     

  • Abstract en Inglés
  • In 1964, after more than 20 years living in Amsterdam with his family, Aldo van Eyck moved to Loenen aan de Vecht. Months before they had acquired a modest construction, about 200 square meters spread over two floors and an attic, built in the seventeenth century and refurbished in the eighteenth. His will be the third transformation of a building, currently protected as a rijksmonument, to turn it into a house in which he and Hannie lived until 1999. The house has remained unpublished and unknown, as the last place lived by the Van Eyck’s family, inhabited as a permanent process, for 35 years: a house that’s just a house.

    This thesis takes the project as an object of study, trying to record the house as a house before its disappearance and simultaneously to open it as a published material for successive readings and interpretations. This means that the research results in a sum of three efforts. The first one that documents, raises, catalogs, photographs, records and archives the physical reality of the house to provide all the material to those who want to visit it virtually. The second that interviews, talks, listens, understands its inhabitants and their concerns to capture the house that still remains, understanding the importance of the everydayness in the making of a home. And the third that performs an interpretation based on the data collection, which orders the documents according to an intentional gaze, which designs the house from scratch to discover its generation process, to make it readable to the public.

    In short, this research proposes a long stay inside the house in Loenen aan de Vecht. From its insides, from the collection of vernacular art, the library, the architectural models, the avant-garde paintings, the photographs of the archive; the thesis builds Aldo van Eyck’s musée imaginaire.

    After all, a man's story is a long detour around his house.

    This dissertation is the first analysis of Aldo and Hannie van Eyck's own home, the first publication of original drawings and photographs of the house, and new documents prepared by the author (surveys, numerous photographs and videos, as well as a full catalog of Van Eyck's personal library). The house is not only a grounbreaking interior by Van Eyck, respectful of the original construction, but a place that can be used as an entry to document and unpack (bottom-up) the ways domesticity, global travels and art collecting are intersecting fields, and how they sustained a non-universalist view from which architecture was profoundly reconceptualized.

    For this reason, the thesis is not limited to the gathering of all the project's documents, but also faces an interpretation that aims to re-discover Van Eyck's intentions when designing his house. Starting from a very specific object of study, this long journey takes us through other projects by Van Eyck and projects by his contemporaries, with the aim to bettern understand his thinking.

    This is a real exercise of Architectural Anthropology, beginning from the space he inhabited in order to reveal his way of seeing the world. The house is not approached only as a refuge, a space separated from the world, but in all its familiar, political, architectural and discursive dimensions; inhabiting it for more than three months, talking with its inhabitants, understanding how the house affects and is affected by all the elements that form it.

  • Abstract en Portugués
  • Em 1964, depois de mais de 20 anos morando em Amsterdã com sua família, Aldo van Eyck mudou-se para Loenen aan de Vecht. Meses antes eles tinham adquirido uma construção modesta, cerca de 200 metros quadrados, distribuídos por dois andares e um sótão, construído no século XVII e reformado no século XVIII. Sua vontade será a terceira transformação de um edifício, atualmente protegido como monumento, para transformá-lo em uma casa em que ele e Hannie viveram até 1999. A casa permaneceu inédita e desconhecida, como o último lugar vivido pela família de Van Eyck, habitada como um processo permanente por 35 anos: uma casa que não é mais do que uma casa.

    Esta tese toma o projeto como objeto de estudo, tentando registrar a casa como uma casa antes de seu desaparecimento e, simultaneamente, abri-la como material publicado para sucessivas leituras e interpretações. Isso significa que a pesquisa resulta em uma soma de três esforços. O primeiro que documenta, cria, cataloga, fotografa, registra e arquiva a realidade física da casa para fornecer todo o material àqueles que querem visitá-lo virtualmente. O segundo que entrevista, fala, ouve, compreende seus habitantes e suas preocupações para capturar a casa que ainda permanece, entendendo a importância do cotidiano na construção de um lar. E a terceira que realiza uma interpretação baseada na coleta de dados, que ordena os documentos de acordo com um olhar intencional, que projeta a casa do zero para descobrir seu processo de geração, para torná-la legível ao público.

    Em suma, esta pesquisa propõe uma longa estadia dentro da casa em Loenen aan de Vecht. De dentro, da coleção de arte vernacular, a biblioteca, os modelos arquitetônicos, as pinturas de vanguarda, as fotografias do arquivo; a tese constrói o musée imaginaire de Aldo van Eyck.

    Afinal, a história de um homem é um longo desvio em torno de sua casa.

Participaciones

XII concurso bienal (ver ficha histórico)

Alejandro Campos Uribe

Arquitecto
E.T.S. A - València - UPV
VALENCIA | ESPAÑA