arrow-circle-down arrow-circle-left arrow-circle-up arrow-down arrow-left arrow-line-right arrow-right arrow-up ballon close facebook filter glass lock menu phone play point q question search target twitter
X
< Ocultar filtros

Dokumentazio Zentroa / Zikloak

Miradas de cine: a través de la ventana 

  1. Home
  2. Centro de documentación
  3. Ciclos
  4. Miradas de cine: a través de la ventana

Le Corbusier-ek "Urbanisme" bere liburuan, (Paris, 1925), dio Adolf Loosek behin esan ziola: “gizon kultu batek ez du leihotik begiratzen; bere leihoa beira esmerilatu bat da, argia pasatzen uzteko baino ez dago hor, ez begirada pasatzen uzteko”. Eta, ondoriozkoa amaieraraino, Austriako arkitektoak, berez, barneko espazioak antolatu zituen bizitegi-tipologiako lanetan -baita altzari finkoen antolamenduan-, leihoetara sartzea ezinezkoa izateko.

Leihoak, balkoiak, terrazak, galeriak… espazio pribatuaren eta kolektiboaren arteko trantsizio-espazio horiek, intimoaren eta publikoaren artekoak, kanpo-munduarekin kontaktu ez-birtual, ikusmenezko nahiz fisiko bakar bihurtu dira gure etxebizitzetan konfinamendu-egun hauetan.

Oraingoan, fikziozko filmen, film laburren eta dokumentalen aukeraketa baten bidez, elementu arkitektoniko horiek baliabide sinboliko, metaforiko eta, azken finean, zinematografiko gisa erabili dituzten errealizadore batzuen begirada pertsonalaz gozatzea proposatzen dizuegu.

REAR WINDOW 

La ventana indiscreta

Alfred Hitchcock, 1954

Alfred Hitchcock-ek zuzendua, zinemaren eta arkitekturaren arteko harremana gehien aztertu duen zuzendarietako bat, eta hurrengo kontakizunean oinarritua: It Had to Be Murder (Cornell Woolrich, 1942). Hasierako eszenak, etxe-irlako patio bat erakusteko irekitzen diren estore batzuen gaineko kreditu-tituluak agertzearekin batera, protagonistaren apartamentuaren barnetik ikuspuntua ezartzen du, James Stewardek interpretatutako argazkilaria, film osoan zehar mantenduko den enkoadraketa.
Badirudi dena normaltasunez gertatzen dela bizitegi-gunean, Steward-en hanka hautsia dela eta, derrigorrezko entzierroa izan ezik... Tedioak eta frustrazioak bizilagunen portaera arretaz behatzera eraman duten arte.
ikusi

UNA GIORNATA PARTICULARE

Una jornada particular

Ettore Scola, 1977

Ettore Scolak, bere filmografian zehar, Erroma hiriaren, hirigintzaren eta arkitekturaren ikuspegi pertsonala, ironiko eta zorrotza, irudikatu du askotan. Film honetan, garai faxistan Viale XXII Aprile-n eraikitako bizitegi-eraikin handi batean kokatzen du bilbea, Palazzo Federici izenez ezagutua eta Mario de Renzi-ren lana; 30eko hamarkadan Adalberto Liberarekin lankidetzan hainbat proiektu egingo dituen arkitektoa.
Bilbea, izenburuak adierazten duen bezala, egun bakar batean garatzen da, 1938ko maiatzaren 6an; Hitler Italiako hiriburua bisitatzen duenean, eta hango biztanleria harreran murgiltzen denean. Hiru pertsona bakarrik daude eraikin hutsean: atezaina, etxekoandre bat, Antonietta (Sophia Loren) eta irratiko esatari bat, Gabriele (Marcello Mastroianni). Eta leiho batetik bestera hegan egiten duen txori bat, azken bien arteko harremana eraginez.
ikusi

La casa como la ventana al interior del arquitecto,

Alex Duro

 

ikusi

Baliabideak

Baliabide horiek denek panorama aberats eta biziago bat eskaintzen digute.

 

Recurso CD
La ventana indiscreta
Recurso CD
Una jornada particular
Recurso CD
La casa como la ventana al interior del arquitecto
Cooperación
Transgresiones
Ester Roldán

Ester Roldán (1976), arkitektoa Valladolidko Arkitektura Goi Eskola Teknikotik eta Ikasketa Aurreratuen Diploma Bartzelonako Arkitektura Goi Eskola Teknikotik.

2000. urtean longo+roldán arquitectos estudioa fundatuko zuen Víctor Longorekin batera.

Arquia
Dokumentazio Zentroa
Alor kulturala
Eremu profesionala
Baliabideak
Fundazioa
© 2021 Arquia Fundazioa. Eskubide guztiak erreserbatuta.