Una capilla laica
Un espazo de silencio dentro dunha gran cidade.
Un lugar de meditación, calma e reflexión que te illa da velocidade e o ruído da contorna e colócate nunha situación espiritual particularmente sensible.
Todos temos experimentado ese efecto cando, ao pasear por unha gran cidade, decidimos entrar nunha igrexa e pousar uns intres. A experiencia física e sensorial transfórmate durante uns minutos. A temperatura é diferente á exterior, especialmente agradable no verán cando pode ser uns grados máis fríos. Os ollos deben adaptarse á penumbra e poden tardar uns segundos en facelo, durante os cales te detés e esperas. Cando recuperas a túa marcha só escoitas o eco dos teus pasos e esa é a máxima expresión do silencio. O arrecendo da cera queimada e o incenso transpórtante a unha espiritualidade conectada á túa infancia....
Unha experiencia semellante á que podes experimentar cando, despois dunha longa ascensión de montaña, atopas unha pequena capela no cume e decides entrar. Soidade e silencio.
A proposta é deseñar un espazo que proporcione este tipo de experiencias na gran cidade. Unha cámara de baleiro.
Proponse unha localización no centro dunha gran cidade. A praza das Glòries en Barcelona. Un gran baleiro urbano que será nun futuro un gran parque metropolitano. Polo tanto, a peza deberá atender á situación provisional actual da localización, mais coa vista posta no futuro, cando a arquitectura quedará integrada de cheo na paisaxe do parque.
Para iso, tomarase como punto de partida o proxecto gañador do concurso arquitectónico convocado polo Concello de Barcelona, obra da Agence TER e Ana Coello.
A localización exacta da peza escolleraa cada proxectista dentro dese ámbito situado entre as rúas Cartagena, Badajoz, Consell de Cent e Bolivia.
O tamaño tamén estará suxeito ao criterio de cada autor, aínda que deberá ser reducido, semellante ao dunha capela pequena.
As referencias empregadas para ilustrar este enunciado poden ser moi variadas: a sala de reflexión de Antoni Tàpies na UPF, a capela Rothko de Houston, a capela de campo Bruder Klaus de Peter Zumthor, o proxecto do monte Tindaya de Chillida, o Sonsbeek pavilion de Aldo van Eyck, a MIT Chapel de Saariner, etc.
Todas estas arquitecturas están moi marcadas polo material co que están construídas. Espazos interiores illados do exterior onde a fachada adquire un papel subordinado.
Unha ocasión para reencontrar os valores esenciais da arquitectura e o seu potencial para transformar o espírito humano.
Material de entrega:
Un arquivo .pdf en formato Din A3 que conteña:
Un máximo de 3 páxinas coa información que o autor estime necesaria para explicar o proxecto: localización; andares, seccións e alzados a escala; esbozos, esquemas ou diagramas; fotografías da maqueta, imaxes renderizadas, perspectivas ou fotomontaxes e unha pequena memoria.
O tamaño máximo do arquivo PDF será de 5Mb.
A extensión da memoria será, como máximo, de 500 palabras e deberá incluírse nunha das páxinas.