Arne Jacobsen

Arne Jacobsen

Debuxos 1958-1965

Arne Jacobsen era un gran debuxante. Na súa época formativa, a Facultade de Arquitectura entendía o debuxo como unha ferramenta imprescindible para o dominio da profesión. Non era unicamente un mecanismo habilidoso mediante o cal estudantes e arquitectos conseguirían cegar ao observador cun falso virtuosismo diferenciado con respecto a outras disciplinas.

O debuxo conseguiría insistir no rigor xeométrico e no estudo espacial, materializar a súa realidade física e profundar na súa lóxica construtiva, comprobar a súa viabilidade, as súas "Texturas", "Contrastes" e "Cores", e plasmar, definitivamente, esas inquietudes nunha realidade global final.

Era unha actitude cultural da contorna, onde os libros de viaxes, as anotacións e a análise da realidade asumen a súa verdadeira dimensión, a que deberan ter.

A mirada converteríase nunha ferramenta de traballo. Era a principal calidade do ollo analítico; a habilidade xa non se reduciría á mera destreza da man.

Jacobsen posuía esa dobre virtude dos arquitectos da súa xeración: a sensibilidade de saber ver e a habilidade de sabelo expresar convenientemente, algo totalmente imprescindible no mundo da arquitectura.

O material da exposición está composto por 30 paneis de aluminio de 100 x 100 cm con 29 reproducións fotográficas (metacrilato mate antirreflectante).

Félix Solaguren-Beascoa de Corral (Bilbao, 30 de setembro de 1956) é Doutor arquitecto pola Escola Técnica Superior de Arquitectura de Barcelona e profesor titular de Proxectos Arquitectónicos da Universidade Politécnica de Catalunya desde 1990.