Iñaki Ábalos (San Sebastián, 1956) é arquitecto pola Escola Técnica Superior de Arquitectura de Madrid (ETSAM), doutor arquitecto e catedrático de Proxectos arquitectónicos na ETSAM. Foi Kenzo Tange Professor (2009), e desde o 2010 é profesor convidado na Graduate School of Design (GSD) da Universidade de Harvard. Socio fundador de Ábalos&Herreros (1984- 2006) e de Ábalos+Sentkiewicz arquitectos, é membro do comité científico do centro de estudos do Canadian Centre for Architecture (CCA) de Montreal (desde o 2005) e do Consello de Dirección do Barcelona Institute of Architecture (desde o 2008). É director do Laboratorio de Técnicas e Paisaxes Contemporáneas (dende o 2003) e en 2009 o Royal Institute of British Architects (RIBA) concedeulle a súa adhesión internacional. Foi profesor na Architectural Association (Londres), a EPF (Lausana) e nas universidades estadounidenses de Columbia, Princeton e Cornell. É autor de Le Corbusier. Rascacielos (Concello de Madrid, 1988), Técnica y arquitectura (Nerea, Madrid, 1992) e Natural artificial (ExitLMI, Madrid, 1999), con Juan Herreros; e La buena vida (Editorial Gustavo Gili, Barcelona, 2000), os dous tomos de Atlas pintoresco (Editorial Gustavo Gili, Barcelona, 2005 e 2007), da monografía Alejandro de la Sota (Fundación Caja de Arquitectos, Barcelona, 2009; con Josep Llinàs e Moisés Puente), e editor de Naturaleza y artificio (Editorial Gustavo Gili, Barcelona, 2009).
Arquitecto pola ETSA Madrid en 1984 e profesor de Proxectos en Alacant desde 1999.
A súa obra construída foi premiada en numerosas ocasións, entre as que destacan o Premio COACV nos anos 1987, 1992/93, 1996, 1999/00 e 2001/02; o Premio Camuñas para arquitectos novos no ano 1996, a selección nas IV, V, e VI Bienais de Arquitectura Española nos anos 1997, 1999 e 2001, así como na la III Bienal Iberoamericana de Arquitectura e Enxeñaría de 2002.
Resultou gañador en distintos concursos de arquitectura, coma os destinados a seleccionar anteproxectos para a construción de:
. Oficinas para a Deputación Provincial de Alacant en 1986,
. Centro de Tecnoloxía Química na Universidade de Alacant en 1995,
. Vivendas no recinto amurallado de Madrid en 1989,
. Colexio de Arquitectos en Elche en 1998,
. Peirao e edificio de servizos no porto de Alacant en 1997,
. Centro de Investigacións e Tecnoloxías Turísticas das Illas Baleares en 2000 e o
. Novo Campus de Arquitectura e edificio CTT en San Cugat del Vallès no ano 2001.
. Foi gañador do concurso Europan na edición de 1988.
É premio CEOE de Arquitectura 2002, mención especial no premio FAD de Arquitectura 2001 e finalista no premio FAD de Interiorismo 2002. A súa obra Aulario III foi proposta para o Premio Nacional de Arquitectura 2001 e forma parte da selección europea para o Premio Mies Van der Rohe 2001.
Tema: 'TRABAJO, NATURALEZA Y OCIO’
O mantemento dun Parque Natural esixe a creación dunha pequena “casa do Parque” con cinco despachos, dúas áreas de secretaría, unha sala de reunións, aseos e vestiario, pequena cociña e comedor, área de exposición e área de almacenamento, con superficies para cada unha destas actividades de aproximadamente 15-20 m² (240 m²). Ademais, prevese unha área de descanso e recepción de visitantes de 50 m² e un garaxe para dous vehículos todoterreo, todo isto nunha planta (total 350 m²).
O percorrido arquitectónico pola cidade de Alacant realizouse o mércores día 22 de outubro de 2003. Contouse coa colaboración como guía do arquitecto Javier García-Solera.
