CRUZ Y ORTIZ
Arquitecto pola Escola Superior de Arquitectura de Madrid en 1974. Foi profesor visitante na politécnica de Zürich e Lausanne, nas universidades de Harvard, Cornell e Columbia e na Escola de Arquitectura de Pamplona. Ocupou a cátedra Kenzo Tange na Harvard GSD. Desde 2004 é profesor honorario da Universidade de Sevilla e ocupa a Cátedra Branca da Escola de Arquitectura. Xunto con Antonio Cruz, iniciou a súa actividade profesional en 1971. Algúns dos seus proxectos e obras máis coñecidos: a ampliación do Rijksmuseum de Ámsterdam, o Pavillón de España na Expo de Hannover 2000, o Estadio de la Cartuja de Sevilla, a ampliación da Estación de Ferrocarril SBB de Basilea, a Biblioteca Pública de Sevilla, o Estadio da Comunidade de Madrid, a Estación de Autobuses de Huelva, a Estación de Ferrocarril de Santa Justa en Sevilla e o Edificio de Vivendas na rúa Doña María Coronel, tamén en Sevilla.
Antonio Cruz e Antonio Ortiz recibiron, entre outros, o Premio Nacional de Arquitectura Española, o Premio Ciudad de Sevilla, o Premio Ciudad de Madrid, o Brunel 92 International Award, o Premio Construmat e o Premio da Fundación C.E.O.E; foron finalistas en dúas ocasións do Premio Mies van der Rohe. Entre os últimos recoñecementos está o Premio Andalucía de Arquitectura 2008, pola Estación de Ferrocarril de Basilea. No ano 1997 recibiron a Medalla de Oro de Andalucía pola súa traxectoria profesional.
O traballo de Cruz y Ortiz foi amplamente difundido nas principais publicacións especializadas e editáronse varias publicacións monográficas sobre a súa obra (Tanais Ediciones, Princeton Architectural Press, Birkhäuser, A&V e Gustavo Gili). Así mesmo, leváronse a cabo exposicións sobre o seu traballo en Zürich (ETH), en Berna (Amthaus), en Lausanne (EPFL), en Bolzano (Ordine degli Architetti), en Boston (Harvard, Graduate School of Design), en Berlín (Aedes East Gallery) e en Sevilla e Granada (Xunta de Andalucía).