Vivir y convivir. Pensar la ciudad. Alternativas a la manzana Cerdà, o no.
O coronavirus fíxonos descubrir cousas que, agardo, non esquezamos. Unha foi a posibilidade do teletraballo que, sospeito, no futuro combinarase co traballo presencial. Outra é o descubrimento para moitos dos significados de barrio: día tras día os veciños foron vistos e recoñecidos mentres daban palmas nos balcóns ou facían colas nas tendas de proximidade. Los barrios tiveron veciños e non simplemente ocupantes.
Propoño repensar a cidades, repensar as vivendas. Quero que os candidatos traballen libres de orde zas, só co sentido común e a responsabilidade que implica crear espazos de relación e convivencia, así como pensar o medio ambiente.
Escollín unha zona con influencia do rueiro Cerdà pero con posibilidades de dar alternativas.
O territorio é suficientemente extenso e ben comunicado como para poder repensar a cidade, tanto a nivel de programa como en volumetría e conexións.
Non é unicamente unha reflexión sobre o rueiro urbano senón tamén un traballo de arquitectura. O concursante deberá pensar o tipo de vivenda e de comercio, así como os espazos públicos, quer abertos, quer pechados.
Pídese un mínimo de 70.000 m2 construídos, e déixanselle ao concursante reflexións sobre o grao de densidade e a relación co programa.
Lembramos que se trata de reflexionar sobre a cidade e non tanto sobre o deseño duns edificios, aínda que deixamos o concursante libre de chegar á definición arquitectónica que considerar necesaria para explicar a súa proposta.
SOLAR:
4 quinteiros comprendidos entre C/ Pere IV e C/Fluvià no oeste e C/ Selva de Mar e C/ Venezuela no leste. É un proxecto teórico polo que consideramos que o terreo está libre de edificacións que se deban conservar.
MATERIAL REQUIRIDO:
-Documentación gráfica da proposta como anteproxecto en formato A3.
-Memoria explicativa con esquemas e reflexións en formato A4.
Non se valorará tanto a cantidade de información presentada, como a singularidade e o rigor do pensamento exposto dunha maneira clara.
Carme Pinós, 2020